Anna Langrová

Sudecka Niemka, która pod koniec drugiej wojny światowej była na granicy dzieciństwa i dojrzewania. Sama dzięki otoczeniu i ducha czasu była zafascynowana postacią wodza. Jej rodzice nie, ale milczeli. Ona sama od tego czasu nosi niezdefiniowaną winę, którą przywiązuje do kogoś, kto mieszkał w domu, gdzie obecnie żyją nasi główni bohaterowie. Z dziecięcą naiwnością starzejącego się człowieka marzy o śnie w tym domu, o śnie, w którym doszłoby do pojednania.